باز باران با ترانه

می خورد بر بام خانه

یادم آمد کربـــــلا را

دشت پر شور و بلا را

گردش یک ظهر غمگین

گرم و خونین

لرزش طفلان نالان

زیر تیغ و نیزه ها را

وندر این صحرای سوزان

می دود طفلی سه ساله

پر ز ناله... دل شکسته ... پای خسته ...

باز باران قطره قطره

می چکد از چوب محمل

خاکهای چادر زینب

به آرامی می شود گل

باز باران...

 

 

نوشته شده در جمعه 90/9/11ساعت 6:12 عصر توسط لیلا خراسانی نظرات ( ) |